Manifest zwierząt

Manifest zwierząt

Wiele mówi się ostatnio o ekologii, problemach z dostępnością wody i truciu środowiska. Chcemy wielkiej zmiany, którą ktoś ma zrobić ot tak - a może warto zastanowić się nad zmianą w sobie? O tym także jest "Manifest zwierząt".

Marc Bekoff, światowej sławy etolog, mówi, że lepsze traktowanie zwierząt nie tylko dobrze wpływa na naszą planetę, ale i na nas samych. Pokazuje, że zwierzęta kochają, tęsknią i się złoszczą, że są zdolne do reakcji motywowanych współczuciem, okazują sobie życzliwość i empatię, że – zupełnie jak my – wyraźnie odróżniają dobro od zła.

Kiedy czyta się o bezpańskim pitbullu, który obronił matkę z dzieckiem przed agresorem wierzyć się nam nie chce. Przecież psy tej rasy to tylko i wyłącznie maszyny do zabijania. Gdy czytamy fragment dotyczący ratowania nurka przez walenia, który wyciągnął go z głębin trudno ukryć zdziwienie.

Z drugiej strony mamy niezrozumienie ludzi zabijających niedźwiedzia tylko za to, że błąkał się w poszukiwaniu dziecka. Mało wyrozumiałości ma obsługa ZOO, w którym małpy obrzucane przez odwiedzających różnymi przedmiotami zaczęły się mścić robiąc to samo.

Kto w końcu jest taki oświecony i znajduje się na czele piramidy rozwoju?

Marc Bekoff snuje fascynującą opowieść o świecie, w którym wiele rzeczy nie jest takich przypadkowych jak u nas. Bekoff, „niezłomny optymista i marzyciel”, zachęca czytelników, aby zaczęli po prostu przyglądać się uważnie swoim interakcjom ze zwierzętami. Jak traktujemy zwierzęta? O co nam w tej relacji chodzi? Jak my odbieramy te wszystkie boskie stworzenia?

"Manifest zwierząt" daje również wiele do myślenia w kwestii wegetarianizmu. Czy warto faszerować się mięsem? Ile dwutlenku węgla emituje się do atmosfery podczas produkcji soczystych stejków?

Dochodzę do wniosku, iż wegetariańskie babeczki są lepsze niż kotlety mielone teściowej. To nie żart - to się dzieje naprawdę!

Czytajcie "Manifest zwierząt"!

Szwindel. Jakub Ćwiek

Oszuści, wszędzie oszuści - wypowiadane z namaszczeniem w naszym kraju częściej niż dzień dobry nabiera nowego znaczenia po lekturze książki Jakuba Ćwieka "Szwidel".

W opowieści tej autor łączy fakty i pisarską wyobraźnię tworząc niesamowitą opowieść trzymającą w napięciu aż do samego końca. Zaczyna się od śmierci oszusta nad oszustami - mistrza w swoim fachu. Za życia był on autorem wielu spektakularnych numerów.



Nie dziwi więc, że nawet po śmierci zaplanował skok stulecia na gapa. Jego pierworodny syn dostaje w ręce instrukcję, jak zdobyć majątek, o którym nigdy się oszustom nie śniło. Trzeba najpierw pokonać uprzedzenia oraz działać z danymi znajomymi ojca. Trzeba też nauczyć się fachu ponieważ syn oszusta dowiaduje się, że ma w sobie kanciarskie geny dopiero po śmierci ojca.

Ćwiek udowadnia, że nie samym kryminałem żyje ten kraj nad Wisłą. Polska nie opiera się na polityce, polaryzacjach i opcjach. Składa się z obywateli, którzy codziennie padają ofiarom różnych oszustw. Od fałszywego parkingowego poprzez czytniki kart kredytowych i podejrzane aplikacje.

W "Szwindlu" możemy zobaczyć jak wyglądają niektóre oszustwa. Jak sprawić, by ofiara - zwana przez wtajemniczonych - gapem poczuła się dobrze i bezpiecznie będąc okradaną na dużą skalę.

Ćwiek zaskakuje, bo nic co przeczytacie w "Szwindlu" nie jest takie, jak mogłoby się wydawać. Miłego zaskoczenia i udanej lektury!

Jak wygląda "Raj"? Odpowiada Marta Guzowska

Marta Guzowska będąc pisarzem kryminałów, w których archeologia odgrywa główną rolę postanowiła zmienić front i zająć się sprawami bliższymi większości polskiego społeczeństwa. "Raj" to świetna opowieść, w której jesteśmy tłumem niewidzącym tragedii rozgrywającej się tuż obok.

Matka Teresa, córka Dorota i jej przyjaciółka Ce(cylia), dwóch dilerów (Jakub I Andrij), złodziej (Rudy) i pracownik korporacji (Jonasz). Nic ich nie łączy oprócz wizyty w nowootwartym centrum handowym "Raj".

Raj. Marta Guzowska

Centrum handlowe z "Raju" to współczesna świątynia, w której spotykamy się wszyscy starając się zaspokajać nowe potrzeby i podtrzymać myśl o byciu kimś. Dzięki ciuchom, telefonom czy pozostałym wynalazkom próbujemy być na topie w mediach społecznościowych. Kiedy jednak ten raj zamienia się w piekło znów okazuje się, że w życiu nie wszystko jest tak, jak nam się wydaje.

Książka Guzowskiej to historia jednej nocy opowiedziana z siedmiu różnych punktów widzenia. Sześcioro z bohaterów spędza noc w galerii handlowej, siódme ogląda wydarzenia z zewnątrz.

Dorota i Ce(cylia) są przekonane, że ich życiu zagraża niebezpieczeństwo, bo nagrały Jakuba sprzedającego narkotyki. Ce chce ten filmik wykorzystać i umieścić na Instagramie zdobywając jeszcze większą liczbę followersów. Teresa chce chronić córkę  a jednocześnie poprawić sobie nastrój zakupami. Rudy planuje ukraść jak najwięcej smartfonów a Andrij - uzależniony od alkoholu, narkotyków i przemocy bawi się w tym wszystkim coraz lepiej.

Ludzie, których nic nie łączyło przez splot dziwnych wypadków zaczynają walczyć o przetrwanie. Każdy ma cel i zrobi wszystko, by go osiągnąć. Początkowo wydaje się to głupia i niewinna zabawa jednak z czasem dochodzi do wydarzeń, których nikt się nie spodziewa.

Marta Guzowska napisała świetną książkę. Nie ma w niej miejsc słabych, przegadanych i bez sensu. Każdy z bohaterów gra swoją rolę w sposób, który pozwala czytelnikowi poczuć się jak naoczny świadek sweet foci Ce, dramatów Doroty czy prób bycia kimś innym, niż się jest (Teresa).

Mocny thriller psychologiczny, który uważam za najlepszą ksiażkę Marty Guzowskiej.

Tatuażysta z Auschwitz. Morris Heather

Tatuażysta z Auschwitz

"Tatuażysta z Auschwitz" to opowieść Lale  Sokołowa, którą usłyszała i spisała Morris Heather. Opowiada o losach człowieka, który tatuował nowo przybyłych do obozu znacząc ich i tworząc nową tożsamość opartą tylko na liczbach.

O Auschwitz powstało już setki książek. Mieliśmy wspomnienia ocalałych z obozu zagłady dzielących się wydarzeniami, które bardziej przypominają Apokalipsę niż działania człowieka. W wielu opowieściach brak było jakichkolwiek uczuć. Zofia Nałkowska zwracała uwagę na fakt, że wielokrotnie pomiędzy ofiarami obozów a katami była tylko cienka granica. Czy nieudzielenie pomocy współwięźniowi to kierowanie się w stronę bycia katem?

Wspomnienia Lalego wyróżnia miłość i chęć niesienia pomocy. W kolejce do tatuażysty stanęła pewnego dnia młoda, przerażona dziewczyna – Gita – a młody Lale zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. To właśnie w obozie po raz pierwszy rozmawiali, flirtowali, wymienili pocałunki. Ich uczucie przetrwało nazistowskie piekło, pobrali się i spędzili razem resztę życia.

To jednak także w obozie - wierząc opowieści Lalego - okazał się on prawdziwym człowiekiem, któremu zależało na innych. Dzięki swojej pozycji mógł nie tylko pielęgnować jedyną i prawdziwą miłość w życiu ale również pomagać tym, którzy przeżywali klęskę głodu czy choroby.

Lale Sokołow trafił do obozu w Auschwitz w 1942 roku. Miał wówczas dwadzieścia sześć lat, znał kilka języków, co ułatwiało niesienie pomocy. Odważny w stosunku do oprawców i niezwykle pomysłowy na zawsze wpisał się w obraz tych "pozytywnych" postaci z Auschwitz.

Lale Sokołow zdecydował się opowiedzieć swoją historię dopiero po śmierci Gity. Dobrze, że nie zabrał jej ze sobą do grobu. Mówienie o piekle wojny jest potrzebne nadal - a może szczególnie - w XXI wieku gdy zapominamy o tym do czego zdolny jest człowiek z chorymi pomysłami.