Dzieci Norwegii. O państwie (nad)opiekuńczym

W pięciomilionowej Norwegii ponad 100 tysięcy imigrantów z Polski to sporo. Jadą za lepszym życiem, pracą spełniającą ich oczekiwania i rozbudowanym socjalem. Czasem jednak wspierając się na przeróżnych forach internetowych ich strach wzbudza jedno słowo - Barnevernet. Według wielu to instytucja gorsza niż rządy Petru, Kaczyńskiego i Tuska polanego Komorowskim.


Według naszych rodaków ta instytucja zabiera dzieci, rozdziela rodziny, zastrasza i inwigiluje gorzej niż niektóre służby w czasach okupacji. Nikt nie może czuć się bezpieczny. Uderzysz dziecko lekko w pupę? Jeśli twoja latorośl powie to w szkole masz murowane kłopoty. Według prawdziwych Polaków mieszkających w Norwegii Barnevernet podburza dzieci i nakłania do składania fałszywych zeznań - byleby rodzice mieli problemy. Może na ciebie donieść nawet starsza sąsiadka czy wkurzający sąsiad - Norwegia to przecież kraj, w którym niszczyć ludzi łatwiej niż dorobić się majątku.

Tu pojawia się książka Marcina Czarneckiego. Nieskażony opiniami, jakie pojawiają się w polskich mediach bada temat, w którym stykają się dwa różne światy. Polscy i nie tylko imigranci nie rozumieją powodów i mentalności Norwegów więc bronią się przed tym i starają walczyć z czymś, co tam jest normą. Przestrzeganie i postrzeganie prawa jest tam drastycznie różne niż nasze. Dlatego właśnie Krzysztof Rutkowski nie jest tam mile widziany a Breivik wygrywa kolejne procesy pokazujące, że w więzieniu są łamane jego podstawowe prawa.

Z drugiej strony autor zauważa, że w Norwegii toczy się dyskusja o nadużywaniu kompetencji przez instytucje. Czy trzeba je reformować? Czy należy je (np. Barnevernet) zmienić? Pozostaje to wewnętrzną sprawą mroźnego kraju z północy. Tymczasem - miłego czytania.

W rodzinie ojca mego

Marcin Wójcik przez długi czas walczył o to, by jak najlepiej pokazać środowisko Radia Maryja. "W rodzinie ojca mego" nie daje jednak gotowych odpowiedzi.

Okazuje się bowiem, że współczesny katolicyzm to przenikające się zachowania, które to zasługują na gloryfikację a innym razem wołają o pomstę do nieba. Jezus Chrystus jest w opowieści Wójcika Bogiem, którego wykorzystuje się do celów niekoniecznie zbawiania dusz ludzkich. Wydaje się, że bardziej od podnoszenia na duchu zależy katolickiemu głosowi na wznoszeniu kolejnych projektów obrazujących potęgę Radia Maryja.

A jest o czym pisać i co podziwiać. Ojciec Rydzyk - niezależnie od opinii i legend sprawie zagospodarował liczną grupę odrzuconych. Wie co i jak mówić, by zyskać feedback i namacalne dowody przywiązania.Ratujemy stocznię? ratujemy! Protestujemy przed KRRiT? Protestujemy! Niewielu mobilizuje w Polsce takie tłumy.

Jest radio, telewizja, gazeta. Trzeba będzie podbijać internet. Młode pokolenie kształci się w szkole założonej przez toruńską rozgłośnię. Ilość projektów powala i wywołuje zazdrość. Pomimo kryzysów, wahań euro i zwycięstwa Trumpa Radio Maryja brnie do przodu bez pardonu.


Wójcik stworzył nowy gatunek reportażu, który oprócz ujawniania prawdziwego oblicza Radia Maryja każe mocno zastanowić się nad rolą i kierunkiem, w jakim podąża Kościół Katolicki w Polsce.

Szacunek.


#czytamzwoblink