Które literackie
dziecko ma najwięcej fanów? Który pisarz oddał istotę
dzieciństwa najlepiej? Freud podkreślał niezwykłą wagę tego
okresu w całym życiu. Z niego bowiem mają pochodzić wszystkie
kłopoty wieku dorosłego.
Mojżesz – dziecko
szczęścia ponieważ udało mu się uniknąć zagłady
przyszykowanej przez faraona. Trzcinowy koszyk widniejący na
rysunkach zapada w pamięć i daje nadzieję, że jednak Ktoś czuwa
nad nami.
Jezus – nie miał
tyle szczęścia, co Mojżesz. O jego dzieciństwie wiemy niewiele,
choć to, co głoszą apokryfy może się podobać. Z pewnością
założyć możemy, iż pomagał Józefowi w robocie ciesielskiej. Po
ośmiu dniach od urodzenia został obrzezany i ofiarowany w Świątyni.
Gdy miał lat 12 pozostał w świątyni w Jerozolimie, by tam po raz
pierwszy głosić prawdę o Królestwie Bożym.
Herakles – dziecko
Zeusa, które było silne. Niezwykle silne.
Św. Aleksy – bogate
dziecko bogatych rodziców, które mogło do końca życia nic nie
robić. Jednak naznaczony przez Boga zdecydował się na żywot
ascety. Wskazywały na to już zachowania wieku dziecięcego.
Urszulka – bohaterka
„Trenów” Kochanowskiego jest jednym z najbardziej uśmiechniętych
dzieci literatury, o czym w swojej twórczości zapewniał ojciec.
Słynny „ucieszny śmiech” ponoć do dzisiaj słychać w
Czarnolesie.
Józio – jeden z
duchów „Dziadów cz. II” Mickiewicza, który na ziemi nie zaznał
niczego złego. Tylko samo dobro – a jak pisze wieszcz to też nie
za dobrze. „kto nie doznał goryczy ni razu ten nie dozna słodyczy
w niebie”
Rózia – patrz Józio.
Orcio – pozostając
w klimacie romantycznym nie sposób nie wzpomnieć o Orciu. Syn
hrabiego, który szukał uczuć gdzie indziej za późno zorientował
się w radości posiadania potomka – poety.
Katarynka – Prus –
opowieść o niewidomej dziewczynce, której sensem życia jest
wizyta kataryniarza i muzyka. Jej historia wzrusza pana Tomasza,
który postanawia działać i pomagać.
Janko Muzykant –
sienkiewiczowskie dziecko, które nie zważając na biedę chciało
tylko jednego – skrzypiec. Według matki skrzypki na zawsze miał
dostać od Boga.
Jakub – bohater
„Mendla Gdańskiego” pokazuje wielką siłę ducha oraz fakt, iż
nawet największe prześladowania nie mogą w silnym charakterze
złamać ducha.
Alicja – główna
bohaterka „Alicji z Krainy Czarów” tylko pozornie jest osobą,
która nie może pojąć sensu świata równoległego. Badacze
zwracają uwagę na fakt, iż jej zachowanie jest przykładem
wielkiego wyczucia oraz umiejętności wykrywania nielogiczności w
świecie rządzonym przez dorosłych.
Józio – ten od
Gombrowicza. I wszystko jasne.
Mały Książę –
któż nie chciałby być taki jak on.
