Polskie media przeszły fascynującą drogę od centralnie sterowanego systemu propagandowego do pluralistycznego krajobrazu. Rok 1989 stanowił punkt zwrotny, który całkowicie odmienił sposób funkcjonowania mediów w naszym kraju.
Pamiętam jak mój ojciec opowiadał, że w czasach PRL gazety były do siebie tak podobne, że różniły się praktycznie tylko winietą. Dziś trudno sobie wyobrazić taką rzeczywistość. Po upadku komunizmu nastąpiła prawdziwa eksplozja nowych tytułów prasowych. Symbolicznym momentem było pojawienie się "Gazety Wyborczej" - pierwszego niezależnego dziennika, który wyrósł z podziemnej "Solidarności".
Ciekawostką jest fakt, że transformacja mediów w Polsce przebiegała błyskawicznie na tle innych krajów postkomunistycznych. Zaledwie kilka lat po przełomie na rynek wkroczyli zagraniczni inwestorzy, przejmując istniejące tytuły lub zakładając nowe. Niemiecki Axel Springer, szwajcarski Ringier czy amerykański Hearst Corporation dostrzegli potencjał polskiego rynku.
Paradoksalnie, ta szybka prywatyzacja i umiędzynarodowienie mediów stały się później przedmiotem kontrowersji i debat o suwerenności informacyjnej. Kwestia ta do dziś pozostaje punktem zapalnym w dyskusjach o polskim systemie medialnym.
Trudno jednak nie docenić skali zmian, jakie zaszły w ciągu zaledwie jednej generacji - od państwowego monopolu informacyjnego do pluralistycznego ekosystemu, w którym każdy może znaleźć treści zgodne ze swoimi preferencjami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz