Krzysztof Babicki po raz kolejny udowodnił, że potrafi przenieść na scenę opowieść o wielkiej sile rażenia. Jego interpretacja „Lota nad kukułczym gniazdem” to spektakl niezwykle intensywny emocjonalnie, precyzyjnie skonstruowany i trafiający w samo sedno tego, czym jest walka o wolność jednostki w opresyjnym systemie.
Już od pierwszej sceny widz zostaje wciągnięty w duszną atmosferę szpitala psychiatrycznego – przestrzeń, w której człowiek staje się trybikiem w bezdusznej machinie, a wszelki przejaw indywidualizmu jest tłamszony. Scenografia Marka Brauna, minimalistyczna, ale wymowna, znakomicie podkreśla izolację pacjentów i ich wewnętrzne rozdarcie. Muzyka Marka Kuczyńskiego działa niemal podprogowo, potęgując napięcie i sprawiając, że emocje nie opuszczają widza ani na chwilę.
Największą siłą spektaklu są jednak aktorzy, którzy tworzą galerię niezwykle wyrazistych postaci. Charyzmatyczny Randle Patrick McMurphy w interpretacji głównego aktora to prawdziwy dynamit sceniczny – jego bunt, poczucie humoru i niezłomność kontrastują z zimnym, precyzyjnym okrucieństwem Siostry Ratched, której kontrola nad pacjentami jest niemal absolutna. Ich pojedynek to starcie idei, które do samego końca trzyma w napięciu.
Świetnie skonstruowane role drugoplanowe sprawiają, że dramat rozgrywa się na wielu poziomach – każdy pacjent wnosi do historii coś unikalnego, a ich losy wywołują głębokie wzruszenie. W szczególności warto zwrócić uwagę na postać Wodza Bromdena, który staje się cichym świadkiem, a jednocześnie symbolem wyzwolenia.
Nie można pominąć również efektów świetlnych i dźwiękowych, które dopełniają widowiska, momentami przypominając thriller psychologiczny. To teatr totalny – nie pozwala na obojętność, zmusza do refleksji i pozostaje w pamięci jeszcze długo po opuszczeniu widowni.
„Lot nad kukułczym gniazdem” w tej odsłonie to spektakl, który trzeba zobaczyć. To historia ponadczasowa, uniwersalna i porażająco aktualna. Pokazuje, że wolność, choć czasem okupiona najwyższą ceną, jest wartością, której nie wolno porzucać.
🔹 Ocena: 10/10 – teatralne arcydzieło, które trzeba przeżyć na własnej skórze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz