Przyjemność. Dlaczego lubimy to, co lubimy? Paul Bloom

Przyjemność. Paul Bloom

Dlaczego w życiu jest tak, że lubimy to ... co lubimy? Paul Bloom zadając, wydaje się, trywialne pytanie zaraz odpowiada w nieszablonowy i ciekawy sposób. 

Dlaczego dzieło sztuki jest warte o wiele więcej niż najlepszy falsyfikat? Przyjemność działa w zagadkowy sposób, jak pokazuje Paul Bloom, psycholog z Uniwersytetu Yale. Dlaczego złodziej ukradł z jego domu tylko Xboxa z grami a nie tknął portfela pełnego pieniędzy? Czemu studenci uważają, że ściąganie czy metoda kopiuj-wklej jest niegroźna i nie podlega klasyfikacji jako oszustwo?


Bloom zgłębia zarazem przyjemności szlachetne, jak i te owiane złą sławą, te wzniosłe i te przyziemne, by odkryć przez czytelnikami, że to nie dotyk czy wzrok decydują o przyjemności, jaką czerpiemy z danej rzeczy, lecz nasze przekonania na temat jej historii, pochodzenia i głębszej natury. Czemu uwielbiamy patrzeć na filmy, w których bohater bezpowrotnie ginie w zaskakująco głupi sposób? Czy jesteśmy zepsuci do szpiku kości? A może to nasza skomplikowana psychologiczna historia? A może paradoks horroru?

Paul Bloom nie ma może zdolności opowiadania o psychologii jak prof. Wiesław Łukaszewski niemniej jednak prezentuje spostrzeżenia, które pozwolą czytelnikowi bardziej nad swoim życiem panować. Dokonując refleksji nad kolejnymi badaniami dojdziemy do wniosku, że te kilkaset stron dotyczy także nas. Co z tym zrobicie? Zależy od Was.

Książka dostępna tutaj.

Straszna książka czyli Adam Szustak pisze o paruzji

Straszna książka. Adam Szustak

"Straszna książka" premierę miała w okolicach listopada tego roku. Czas, w którym ludzie szukają informacji o domach, w których straszy, zbłąkanych duszach czy plusach i minusach haloween można było wykorzystać właśnie na lekturę książki Szustaka OP. Na całe szczęście nie jest za późno poznać sprawy, o których mówi się niewiele nawet w kościele.

Popularny kaznodzieja dominikański, o. Adam Szustak OP i biblista ks. dr Marcin Kowalski wprowadzają czytelnika w świat najbardziej przerażających symboli i wizji opisanych na kartach Biblii.

Apokalipsa i wszystko, co z nią związane zajmuje lwią część książki. Jednak o. Adam Szustak OP wraz z ks. dr Marcinem Kowalskim prezentują czytelnikowi mało znane pisma Starego Testamentu, które sprawiają, że włos jeży się na głowie.

Uczty u króla Nabuchodonozora czy króla Baltazara, proroctwa Daniela czy czasy wygnania pierwszych ludzi z raju są obrazami wywołującymi strach. Czy nie inaczej może być, gdy nagle prorok zostaje wyciągnięty za włosy i przeniesiony w czasie i przestrzeni? Jak zachować się obserwując Daniela wrzuconego do jamy pełnej lwów? Czy pisząca przekleństwo dla króla ręka to sprawa w Piśmie Świętym normalna?

Autorzy skrupulatnie i zgodnie z nauką Kościoła (ks. dr Marcin Kowalski) oraz z punktu widzenia ciekawskiego humanisty (o. Adam Szustak OP) pokazują tropy w Piśmie Świętym dla mnie nieznane. "Straszna książka" to przede wszystkim opowieść nie o strachu tylko otwierająca oczy na wielkie bogactwo najważniejszego dzieła chrześcijan.

Niesamowite wydanie pod względem edytorskim. Mam nadzieję, że na "Strasznej książce" się nie skończy i takich interpretacji od świetnego duetu doczekamy się więcej.

Chrobot. Życie najzwyklejszych ludzi świata by Tomek Michniewicz

Chrobot. Tomek Michniewicz

Jaka jest kondycja współczesnego człowieka? Jak wygląda ten wielki świat z perspektywy zwykłych ludzi z USA, Afryki, Japonii czy Finlandii. Opowiada pięknie Tomek Michniewicz w książce "Chrobot".

Siedem pamięci siedmiu zwykłych ludzi. Niby ten sam świat i te same czasy, ale widziane z różnych perspektyw – mieszkańca Ugandy, USA, Kolumbii, Indii, Finlandii, Zimbabwe i Japonii. Od pierwszych wspomnień z dzieciństwa, poprzez młodość do czasów dorosłości.

Siedem opowieści zwykłych ludzi o problemach, wyzwaniach, szansach i możliwościach. "Ich zestawienie uświadamia, jak wiele zależy od tego, czy miało się szczęście urodzić się tu, a nie gdzieś indziej" - pisze wydawca w notce o książce. Jestem jednak przekonany, że to daleko idące uproszczenie świetnej pracy Tomka Michniewicza.

To typowo polskie narzekanie rodaków, że urodziliśmy się w Polsce. Oj gdybym urodził się w Japonii pieniądze leżałyby na ulicy. A w Stanach? Tam to mają dobrze - wszyscy bogaci i wiecznie uśmiechnięci. Jak oni to robią? A Skandynawia? Ci to dopiero mają pieniędzy dlatego te Nowaki tam uciekły.

USA, Japonia czy Finladia w opowieściach bohaterów "Chrobota" nie są wcale takie łatwe do życia. Tam nic nie spada z nieba, a problemów - z polskiej perspektywy - jest od groma. Jak opłacić studia? Gdzie znaleźć pierwszą pracę? Czy można podążać za marzeniami a nie oficjalną kalkulacją? Odpowiedzi udzielają rozmówcy Tomka Michniewicza.

To samo dzieje się w drugą stronę - Kolumbia, Zimbabwe czy Indie to kraje trudne do przeżycia. Nic nie jest tam dane od ręki - każda rupia, dolar z Zimbabwe kosztuje krew, pot i łzy wylewane codziennie podczas fizycznej pracy. Czy po lekturze "Chrobotu" ktoś z Polski będzie jeszcze narzekał?

Książka Tomasza Michniewicza to niezwykłe połączenie zapisu osobistych historii i wnikliwego spojrzenia na globalne problemy współczesnego świata. Czy my sami nie nakręcamy przemysłu odzieżowego szukającego darmowej siły roboczej w Azji? Czy nie przyczyniamy się do niszczenia środowiska w Afryce wysyłając tam wszelakie kable i inny sprzęt palony namiętnie w rezerwatach?

Czytelnik po "Chrobocie" nie będzie taki sam. Książka mądra, zmuszająca do podjęcia działań, które będą trzepotem skrzydeł motyla. Niech rzeczywiście HM czy inne "nasze" marki przeznaczą złotówkę więcej na azjatyckie miejsca pracy. Sąsiedzi bohaterów opowieści Tomka Michniewicza będą nam wdzięczni.

Żmijowisko. Wojciech Chmielarz

Żmijowsko. Wojciech Chmielarz

Wojciech Chmielarz (rocznik 1984) w "Żmijowisku" pokazuje jak rodzinna tragedia rozbija - wydawać by się mogło - pewny układ, w którym ślubuje się miłość, wierność i uczciwość małżeńską. I że się nie opuści aż do śmierci.

Grupa trzydziestolatków - przyjaciół ze studiów jak co roku przyjeżdża do Żmijowiska, by w agrosturystyce, w której diabeł mówi dobranoc odreagować stresy życia i pracy w Warszawie.

Oprócz morza alkoholu, narkotyków i seksu pojawiają się pretensje, dawne urazy i otwarte rany, które nigdy się nie zagoiły. Podczas jednej nocy ginie Ada - córka jednego z małżeństw. Ślad po niej ginie i nikt nie wie, co się stało. Po roku ojciec dziewczyny wraca do Żmijowiska, by spróbować sam rozwiązać tą zagadkę.

Walcząc ze złym PR-em, który zrobiła mu żona stara się rozwikłać zagadkę nierozwiązaną przez policję, wróżki i wróżbitów oraz mieszkańców Żmijowska. Wojciech Chmielarz nie ułatwia głównemu bohaterowi ani nam - czytelnikom tego zadania. Tropy rzucane po drodze sprawiają, że w swojej interpretacji do więzienia wsadzam kolejne osoby. Niestety, one oprócz innych grzechów z pewnością nie zabiły Ady.

Odtwarzanie wydarzeń z dni poprzedzających zniknięcie dziewczyny staje się dla czytelnika nie lada rozrywką. Co robiła w Żmijowisku? Dlaczego pojechała z rodzicami na te wakacje zamiast udać się na wymarzony obóz? Czy Daniel - syn właścicieli Żmijowska mógł mieć coś wspólnego z jej śmiercią? Na te i inne pytania odpowiedzi udzielić trudno do ostatniej strony książki. To jej wielki atut.

Wojciech Chmielarz pisze ciekawie, wciągająco i niebanalnie. W świecie, gdzie opowieści o naćpanej Warszawie sprzedają się jak świeże bułeczki historia z prowincji i o prowincji właśnie jest jak ożywczy prysznic. Nic to, że "Żmijowsko" to nie funny book a porządny thriller. Zdecydowanie poprawia humor i sprawia, że wiara w dobre pisarstwo nie ginie.

Wojciech - robisz to dobrze i rób tak dalej.

Ślepnąc od świateł. | Jakub Żulczyk | Recenzja

Ślepnąc od świateł.

"Ślepnąc od świateł" w wersji serialowej to hit 2018 roku w kategorii seriale. Powstał na bazie powieści Jakuba Żulczyka i zyskał sobie wielu fanów. Dla mnie jest to powieść smutna jak współczesne polskie społeczeństwo.

Istota zła. Luca D'Andrea

Istota zła

Co wydarzyło się wysoko w górach, pozostaje wysoko w górach - tym stwierdzeniem można podsumować świetną książkę Luca D'Andrei "Istota zła".

Amerykanin, filmowiec dokumentalista, Jeremiah Salinger przenosi się z żoną i córką z Nowego Jorku do Siebenhoch, małej wioski w górach Południowego Tyrolu. Zafascynowany miejscowym krajobrazem kręci dokument o pracy ratowników górskich. Uczestniczy w akcji ratunkowej, w której ginie cała załoga, on jedyny, cudem unika śmierci.

Ten wypadek zmienia życie Salingera. Miejscowi nie mówią tego głośno ale to właśnie jego - ocalałego obwiniają za śmierć załogi. Jak żyć w takiej społeczności? Szczególnie gdy odkrywa się tajemnicę zbrodni mrożącej krew w żyłach.Zbrodni, która przed laty ustawiła podział władzy i rozdała role w tej małej wiosce. Salinger postanawia znaleźć mordercę cały czas słysząc w głowie słowo: "bestia".


Luca D'Andrea napisał świetny thriller, w którym do końca nie wiemy, kto jest mordercą. Zarówno w przypadku akcji ratunkowej jak i zbrodni sprzed lat nic nie jest oczywiste.  Pojawiają się kolejne pytania - Kto sprawia, że tajemnica sprzed lat nie może zostać rozwiązana? Dlaczego mieszkańcy zamiast myśleć racjonalnie kierują się ku zabobonom i legendom? Czy to możliwe, że Salinger - artysta może być winien?

Luca D'Andrea świetnie oddaje klimat gór i wszystkiego, co się z tym wiąże. Czytelnik w "Istocie zła" jest maleńki w porównaniu z ogromem skał, dolin i przepaści otaczających bohaterów z każdej strony. Trudno się stamtąd wydostać opisanym przez D'Andrea bohaterom jak i odbiorcom "Istoty zła".

Ważne w tej książce jest to, że autor szuka odpowiedzi na pytanie odwieczne - istotę zła. Czy ją znajduje? Zapraszam do wartościowej lektury niemłodej już książki.

Psychologia jogi. Wprowadzenie do Jogasutr Patańdźalego

Jeśli pragniesz zgłębiać pojęcie jogi, książka"Psychologia jogi" jest właśnie dla Ciebie. Zajrzyj do publikacji, której autorem jest Maciej Wielobób.

195 sutr powstałych niemal 2000 lat temu do dzisiaj wzbudza różne emocje i interpretacje. Książek, w których autorzy próbują zmierzyć się z myślami Patańdźalego jest bez liku. W Polsce oprócz paru publikacji przetłumaczonych z angielskiego książka Macieja Wielboba pozwala w pewnym stopniu zrozumieć jogasutry.

Jestem przekonany, że wynika to przede wszystkim ze zdolności autora "Psychologii jogi" do rozumienia hinduskiego traktatu bez intelektualnej otoczki. Wielobób nie stara się tłumaczyć jogasutr językiem naukowym i klasyfikować ich do psychologicznych metod terapii.

Wielobób udowadnia, że jogasutry to system filozoficzny do zastosowania w  naszej rzeczywistości. Uważność, kontemplacja, skupienie czy niewyrządzanie krzywdy sobie i innym - to tylko niektóre ze spraw poruszanych przez Patańdźalego i Wieloboba. Dlaczego warto medytować i jaki jest wpływ usuwania "śmieci" z naszego umysłu? Dlaczego warto doświadczać a nie poddawać się tylko poglądom i opiniom na dany temat?


Maciej Wielobób pokazuje klasyczną jogę, która nie do końca jest tym, co serwują kolejne szkoły jogi. Asany czyli słynne robienie z ciała precli, rogalików i wielbłądów są w hierarchii filozofii jogi na dalszych miejscach. Wydaje mi się, że to właśnie jamy i nijamy czy sztuka poprawnego oddechu stanowią ważne uzupełnienie całej interpretacji jogasutr i ich zastosowania w codziennym życiu.

Pomimo moich wątpliwości książka "Psychologia jogi" stanowi ważną publikację na polskim rynku dotyczącą filozofii jogi.

Warto!

Więcej informacji o autorze znajdziecie tutaj.

Dlaczego joga? Natalia Knopek

Dlaczego joga? Natalia Knopek

"Dlaczego joga?" Natalii Knopek to książka, która w sposób prosty i przystępny prezentuje czytelnikowi to, co nazywamy jogą.

Podobnie jak na swoim blogu - simplife.pl - Natalia Knopek pokazuje, że we współczesnym świecie harmonii, wyciszenia i życiowej równowagi nie kupimy za pieniądze. Według niej drogą mądrą i jedyną jest joga - z jej założeniami i praktykami.

Nie zaczyna swojej opowieści pani Natalia od asan. Te zawarte są w dalszej części książki. Autorka najpierw przybliża filozofię jogi, jej założenia i praktyki mające pomóc osiągnąć spokój ducha. Rozprawia się również z mitami dotyczącymi tej dyscypliny. Czy prawdą jest, że joga to religia? Czy zajęcia z jogi pozwalają zrzucać zbędne kilogramy? Co dadzą mi kolejne poznawane asany?

Na te i inne pytania Natalia Knopek odpowiada przekonująco i z wiarą w to, co pisze. Nawet gdy prezentuje czytelnikowi wege przepisy na kokosowe batony z kaszy jaglanej, wegański chlebek bananowy czy krem czekoladowy z awokado i bananów nawet zagorzały mięsożerca traci swoje przyzwyczajenia i chce być wege.

W rozdziale dotyczącym praktyk fizycznych Natalia Knopek stawia na zestaw ćwiczeń podzielone na praktyki dotyczące zdrowego kręgosłupa, otwierające klatkę piersiową czy na dobry sen. Ciekawie wytłumaczone i dostosowane do możliwości ćwiczących są uzupełnieniem kursów czy zajęć - o ile na takie uczęszczamy.

Książka zgodnie z założeniem autorki rozbudza ciekawość i chęć zgłębiania tematu jakim jest joga. Jedna z lepszych pozycji dotyczących tego tematu wydanych w ostatnim czasie.

Joga. Kurs wstępny w 12 Asan

12 asan. Szkoła Magdy Ziemińskiej

Co to znaczy joga i z czym to się je? Jak wygląda praktyka jogi? Co to są jamy i asany to to samo? Jeśli chcesz wiedzieć więcej - musisz zapisać się na Wstępny Kurs Jogi organizowany cyklicznie przez wejherowską szkołę 12 Asan.

W cyklu weekendowych zajęć kursanci zdobywają wiedzę, która pozwala zacząć a potem samemu kontynuować praktykę jogi. Ciekawie pomyślane zajęcia prowadzone przez Magdę, Marcina i Romana dają możliwość poznawać najważniejsze asany (pozycje jogi) znane z amerykańskich filmów czy instastories modnych influencerów.

Można więc spróbować zrobić wielbłąda, kobrę, psa z głową w dół. Magda prezentuje asany tak, że nawet najbardziej sztywny człowiek na świecie wykona poprawnie pozycję wojownika. Podczas mojego kursu Roman uzupełniał go o techniki siadu i utrzymania prostych pleców. Marcin zaś to pozycje odwrócone i szkoła poprawnego oddechu. Wszyscy instruktorzy tworzą świetną atmosferę budując przy okazji silną szkołę jogi w woj. pomorskim.

Oczywiście oprócz praktyki jest również równie ważna teoria. Medytacja, oddychanie czy zasady jogi są omawiane i podsumowywane w otrzymywanym na każdych zajęciach skrypcie. Dla mnie najciekawszym elementem zajęć była ta dotycząca jam.

Jeśli więc nie wiesz, co sprezentować bliskiej osobie na święta - kup jej karnet na Wstępny Kurs Jogi lub na wybrane zajęcia.

Więcej informacji na stronie www.12asan.pl



Namaste.

Bingo. Gra losowa

Bingo. Gra nie bardzo planszowa

Wśród wielu ciekawych, kreatywnych i nowych gier planszowych najlepsze są jednak te, które na rynku istnieją już kilkadziesiąt lat. Taką grą, która jest świetnym prezentem na Święta jest Bingo.

Zasady są znane chyba każdemu. Starsze panie i panowie w Stanach na filmach grają w bongo namiętnie dla rozrywki i dla kasy. To jest możliwe także w tej mini-wersji.

Każdy grający w Bingo dostaje kartę z kombinacją numerów. W każdej turze osoba niegrająca, losuje z pojemnika kulę z numerem oraz odczytuje ten numer dla wiadomości wszystkich graczy. Następnie wylosowana kula jest odkładana, tak aby nie mogła być wylosowana ponownie.

Każdy z graczy szuka na swojej karcie wywołanego numeru, a jak znajdzie - zaznacza ten numer. Losowanie oraz ogłaszanie numerów jest kontynuowane, do momentu kiedy któryś z graczy nie uformuje ustalonego wzoru na swojej karcie, a następnie nie ogłosi tego poprzez głośne powiedzenie słowa "Bingo"!

Proponowana wersja (dostępna tutaj) ma świetnie wykonany kosz z numerami oraz karty wraz ze znacznikami. Ciekawym dodatkiem jest również plansza do uzupełniania wyników. W grę można grać w dwie lub więcej osób. Od tego zależeć będzie czas rozgrywki.

Święta nie muszą być nudne. Z Bingo!

Zawartość pudełka:

metalowa, solidnie wykonana maszyna losująca
75 piłeczek
plansza do uzupełniania wyników
18 kart
150 żetonów

Jak manipulować ludźmi?

Manipulacja

Czujecie się manipulowani? A może sami chcecie manipulować? Czy to działanie jest etyczne? Na te i inne pytania odpowiedzi udzielają autorzy w książce "Manipulacja".

Motywem przewodnim pierwszego tomu serii "Bliżej psychologii" wydanego nakładem Smaku Słowa są właśnie manipulacje.  Czym są i co tak naprawdę można zrobić z drugim człowiekiem? Kto czuje się szczególnie uprawniony do manipulowania innymi? Czy istnieją jakieś środki zaradcze, które można zastosować w formie obrony przed manipulacją?

W książce, oprócz zapisu dyskusji toczonych przez najwybitniejsze osobowości współczesnej polskiej psychologii, znaleźć można eseje uzupełniające i wzbogacające treści poruszane w trakcie spotkań. Wiesław Łukaszewski, Dariusz Doliński, Tomasz Martuszewski i Rafał Ohme dzielą się swoimi przemyśleniami, wynikami badań i obserwacjami na temat manipulacji.

Czasem jest śmiesznie, czasem strasznie. Czytając literaturę poświęconą psychologii Polacy zawsze grają pierwsze skrzypce. Chodzi tu przede wszystkim o poziom zadowolenia z życia (u nas jest dość niski) a z drugiej strony pomysłowość i efektywność podczas działania w trudnych warunkach (jesteśmy mistrzami). Jesteśmy jak dr Jekyll i Mr Hyde z wielkim dystansem do bliźniego.

Manipulacja jest rozumiana przez nas jako stały sposób działania innych ludzi. "Oni chcą nas oszukać!", "ci są źli z natury!" czy "trzeba uważać, by nikomu nie zaufać!" tkwiła w naszych rodzicach - tkwi nadal w nas samych. Autorzy "Manipulacji" świetnie tłumaczą, dlaczego tak nie warto i jakie są inne - lepsze sposoby bycia i myślenia o świecie.

Rozmówcy dużo poświęcają właśnie zrozumieniu mechanizmów, które pojawiają się w mediach, reklamie i internecie. Interesująca - choć krótka - jest rozmowa o pewnym specjaliście ds. wizerunku i jego manipulacjach odbiorcom i mediami. Czy rzeczywiście jest taki super? Czy rzeczywiście jego działania to sukces?

Być bliżej psychologii - to żyć pełniej, mądrzej, lepiej. Chyba warto? Nie daj się manipulować i nie manipuluj!

Kąpiel w dźwiękach mis i gongów. 12 asan

12 Asan w Wejherowie

Niedzielny wieczór nie musi być nudny. Świadczy o tym chociażby kąpiel w dźwiękach mis i gongów, która odbyła się 9 grudnia w szkole 12 Asan w Wejherowie.

Jeśli wierzyć ludziom wschodu zarówno człowiek, jak i cały świat powstał z dźwięku. Tylko dźwięk może zapewnić nam wewnętrzną harmonię, spokój ducha i jedność z otaczającym światem. Z tego założenia wychodzi zapewne Joanna Reszka, która wprowadziła uczestników w świat dźwięków mis i gongów.

Dyplomowana masażystka dźwiękiem wg metody Petera Hessa zaskakiwała co rusz. Poprzez misy, gongi czy dzwoneczki  sprawiała, że  koncert otoczony był dla mnie atmosferą tajemniczości, którą trudno dostrzec w "zwykłych" muzycznych wydarzeniach.

Dźwięki wydobywające się z mis, gongów i innych instrumentów przypominały odgłosy natury. Brzmienia delikatne i subtelne przeplatały się z mocnymi akcentami przypominającymi nadchodzącą burzę i oczyszczający deszcz. Z kolei inne przypominały ożywczy odgłos naszego Bałtyku. Każdy z uczestników mógł inaczej interpretować powstające co rusz dźwięki. Każdy mógł uzyskać coś innego.

Początek koncertu to fale dźwięku i wibracje wydobywające się z mis i gongów sprawiły, że wielu wpadło stan głębokiego relaksu.  Wydaje się więc, że regularne uczestnictwo w takich "kąpielach" pomóc może w uzyskaniu radości, harmonii i optymizmu.

Jestem przekonany, że tego typu wydarzenia na stałe wpiszą się w kalendarz 12 Asan. 

Nocny człowiek

Nocny człowiek. 

Znacie legendę o nocnym człowieku? Istocie, której nikt nie chce nawet zobaczyć, bo to oznacza nieszczęście i sromotę.  Książka Horsta "Nocny człowiek" to historia, która mrozi krew w żyłach pokazując problemy, których staramy się obecnie nie zauważać.

Larvik, Vestfold, mglisty, jesienny poranek. Powoli ustępująca mgła, odsłania głowę kobiety wbitą na pal pośrodku rynku w Larvik.

Jej tożsamość jest nieznana, ale widać, że to młoda osoba. William Wisting stoi przed koniecznością zbadania najbardziej groteskowego morderstwa w swojej policyjnej karierze. Cała Norwegia jest wstrząśnięta, media domagają się szybkiego wyjaśnienia sprawy. Presja nie maleje, kiedy zostają znalezione kolejne zwłoki, wyłowione z głębi rzeki. Dodatkowo ktoś porzuca walizkę, która na pozór nic nie znaczy. A jednak w środku znajduje się coś, za co można zabijać kolejne osoby.

Horst tym razem, w piątej części opowieści o komisarzu Wistingu, mierzy się z problemem imigrantów w Norwegii i spraw, do których mogą być wykorzystywani. Uciekając przed wojną, biedą i okrucieństwem trafiają do kraju, gdzie ludzie nieuczciwi zmuszają ich do przemytu narkotyków, prostytucji.

Wisting aby rozwiązać sprawę wbitej na pal głowy trafia do Afganistanu pokazując okrucieństwo wojny - a nie misji pokojowej, jak norweski rząd nazywa udział ich żołnierzy w tym rejonie.

Chyba po raz pierwszy możemy przeczytać o synu komisarza - pilocie śmigłowca, który nie ma dobrego kontaktu z ojcem. Jak zwykle więcej jest Line - córki Wistinga, która dzięki sprawie uciętej głowy pnie się w rankingu najlepszych dziennikarzy Skandynawii.

"Nocny człowiek" to książka trzymająca w napięciu do samego końca. Horst potwierdza po raz kolejny, że nie trzeba z komisarza robić wraka człowieka, aby mógł się on podobać czytelnikowi. Normalność w kryminale jest na czasie.

Joga dla dzieci

Joga dla dzieci. Poradnik 

"Joga dla dzieci" Joanny Jakubik - Hajdukiewicz to książka zarówno dla dzieci, rodziców jak i wszystkich, którzy chcą wiedzieć więcej na temat jogi właśnie.

Autorka bazując na swoim doświadczeniu, wiedzy i praktyce pokazuje,  w jaki sposób można wprowadzić jogę do zajęć szkolnych i domowych. Wyjaśnia, że w jodze nie chodzi tylko o aktywność fizyczną ale o proces bardziej skomplikowany niż wydaje się to statystycznemu Kowalskiemu.

Joga to rozwój fizyczny, psychiczny, duchowy i moralny. To ogląd człowieka jako całości i pewnie dlatego ta dyscyplina przeżywa dzisiaj swój renesans. Warto jednak pamiętać, że asany, które tak pięknie wyglądają wykonywane przez przystojnych mężczyzn i ponętne kobiety to zaledwie 1,5 procent całej jogi.

Odwołując się do zasad klasycznej jogi Joanna Jakubik - Hajdukiewicz pokazuje, że może to być droga wychowania ludzi, którzy poradzą sobie w świecie współczesnym. Nie będą krzywdzić siebie i innych, będą szczerze mówić o uczuciach, pozbędą się żądz oraz chęci posiadania różnych nierozwojowych przedmiotów.

Wiadomo, że na pierwszy rzut oka niektóre zasady są dla nas idealistyczne. Jak to mam nie zbierać majątku? Jak to mam nie chcieć nowego iPhone'a? Gdy jednak przyjrzymy się temu bliżej zobaczymy, że to ma sens. My zaś myślimy tylko o rzeczach mało istotnych - jak chociażby te materialne.

Wracając do asan. W książce Joanny Jakubik - Hajdukiewicz znajdziemy kilkadziesiąt pozycji zalecanych dla dzieci wraz z technicznym komentarzem i rysunkami. Jest więc pies z głową w dół, kruk (sic!), wielbłąd czy bocian. Autorka zwraca uwagę na przeciwskazania do wykonywania asan oraz proponuje program mający urozmaicać zajęcia.

Ciekawe, czy ktoś w Polsce stosuje jej wskazówki? Jeśli nie - czas najwyższy się tym zająć.

Namaste.

Osho. Medytacja dla zabieganych?

Medytacja dla zabieganych

Jeśli oglądaliście serial dokumentalny "Wild, wild country" będziecie mogli jeszcze mocniej skorzystać z książki "Osho. Medytacja dla zabieganych" ukazującej się nakładem wydawnictwa Czarna Owca.

Jak odzyskać wewnętrzną ciszę? Osho bardziej niż inni myśliciele rozumiał, że współczesny człowiek nie ma czasu na tradycyjną medytację. Pogoń za pieniądzem, karierą i sławą nie jest idealnym połączeniem do medytacji tradycyjnej.

Łącząc psychologię, psychoanalizę, filozofię i medytację tradycyjną Osho proponuje połączenie współczesnego pędu z medytacją dynamiczną. To, co zobaczyć można w "Wild, wild country" to tylko namiastka tego, co znajdziecie w książce.

Książka zawiera wybrane medytacje dynamiczne Osho, ale także i medytacje tradycyjne. Celem ich wszystkich jest wskazanie czytelnikom drogi prowadzącej do wewnętrznej oazy spokoju w zgiełku codzienności.

Dla wielu Osho wydać się może kontrowersyjne i dla mnie takie jest. Jednak zgłębiając temat medytacji grupowych widać, że wielu osiągnęło niesamowity spokój i świeżość umysłu, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczali. Odrzucając skupienie na oddechu, dźwiękach czy obiektach Osho pozwala czuć się swobodnie choć z zewnątrz wygląda to jak taniec szaleńców (mam tu na myśli medytacje grupowe).


Oprócz wspomnianych, kontrowersyjnych technik mamy i takie, które są ciekawe i warte spróbowania. Idąc ulica – nagle przypomnij sobie. Zatrzymaj się, zatrzymaj się całkowicie, bez żadnego ruchu. Przez pół minuty tylko bądź obecny. Bez względu na sytuację zatrzymaj się całkowicie i tylko bądź obecny dla tego wszystkiego, co sie dzieje. Potem znów zacznij iść.


Książka i techniki kontrowersyjne jednak warte zainteresowania.

Dzieci księży. Nasza wspólna tajemnica

Dzieci księży. Marta Abramowicz

Istnieje coś takiego, jak pojęcie "otwartego sekretu". Wszyscy go znają, jednak nikt nie chce wiedzieć więcej i sprawy tej rozwiązać. Dzieci księży - temat rzeka, temat tabu nie dla Marty Abramowicz. 

W książce "Dzieci księży. Nasza wspólna tajemnica" prezentuje historie krążące w różnych miejscowościach na przełomie kilkudziesięciu lat. Dzieci i matki żyjące w wielkiej samotności. Porzucone przez księży - kochanków i ojców, porzucone przez rodziny, porzucone przez sąsiadów.

Stają się obiektem drwin, plotek a niekiedy otwartej wojny. Bo to przecież te kobiety są winne, że ksiądz zbłądził. To one są winne, że mają dziecko z duchownym, który jest - jak wiadomo - Bogu ducha winny. To one są marginesem marginesów. Już nawet znęcający się nad rodziną ojciec - alkoholik jest wyżej niż one - kochanki księży.

Marta Abramowicz przerywa milczenie. Pisząc - nomen omen - pomaga wszystkim. Kobietom, które w końcu mogą komuś opowiedzieć jak to jest być "kochanką księdza". O samotności, bólu, poczuciu oszukania a czasem i tęsknocie. Jak powiedzieć dziecku, że jego ojciec jest księdzem? A co w przypadku, kiedy ten stanowczo zaprzecza strasząc sądem i prawnymi konsekwencjami?

Marta Abramowicz pomaga dzieciom księży. Wychowywanym bez ojca chłopakom, którym trudno jest zrozumieć, dlaczego tata nie może z nimi zamieszkać. Dziewczynom, które widzą, że ojciec wziął sobie kolejną gosposię, a o mamie zapomniał.

Marta Abramowicz pomaga również nam - wierzącym i ateistom. Mierzyć się z tematami ważnymi, o których nie potrafimy mówić nic więcej jak tylko parę pieprznych opowieści i kilku dowcipów ze znaczącym finałem.

Ze smutkiem trzeba stwierdzić, że celibat i jego przestrzeganie to sprawa trudna. Szkoda tylko, że nikt nie chce na ten temat rozmawiać. Oczywiście łatwiej jest zamiatać problemy pod dywan. A może jednak warto stanąć twarzą w twarz z tym pojęciem? Dlaczego?

W reportażu Marty Abramowicz "Dzieci księży. Nasza wspólna tajemnica" znajdziecie odpowiedzi.

Ajurweda w 12 Asan

Ajurweda.pl

Czy jest ajurweda i jak powinien według tej nauki wyglądać porządek dnia? Na te i inne pytania odpowiadała Elżbieta Żuk - Widmańska w świetnym szkoleniu zorganizowanym przez szkołę 12 Asan Magdy Ziemińskiej.

Elżbieta Żuk-Widmańska ajurwedą zajmuje się od 2004 roku. Jest jedną z najlepszych - jeśli nie najlepszą - specjalistką ajurwedy w Polsce. Wiedzę z tego zakresu zdobywała w Instytucie Jiva Ayurveda w Indiach pod kierunkiem Dr Partapa Chauhana.

Wychodząc od podstawowego celu ajurwedy jakim jest utrzymywanie zdrowia zdrowych i leczenia choroby chorych pani Elżbieta przedstawiła ajurwedyjskie pomysły na życie w harmonii z naturą - jej cyklami oraz sobą. Pojawiły się więc tematy zdrowego odżywiania, higieny, ćwiczeń, trybu życia i technik pozwalających zachować dobre zdrowie i pogodę ducha.

Od typów konstytucyjnych (vata, pitta, kapha) poprzez typy mentalne przeszliśmy do ajurwedyjskiego porządku dnia. To, co robimy na codzień ma na nas największy wpływ. Pora wstawania, higiena ciała i umysłu, ćwiczenia fizyczne oraz dieta omówione szczegółowo pokazują ile pozornie nieistotnych spraw składa się na jakość życia człowieka. Godziny spożywania posiłków, wypróżnianie czy oczyszczanie zmysłów są bardzo ważne.

Okazuje się, że dobierając odpowiednie dla siebie produkty, zwracając uwagę na ilości i jakość oraz rezygnując z jedzenia przetworzonego możemy zrobić dla siebie więcej niż przypuszczamy. Dodając do tego dbanie o ducha mamy gwarancję życia w równowadze. Życia, o które wielu z nas walczy.

Elżbieta Żuk - Widmańska wspominała również innych - ciekawych sprawach związanych z ajurwedą. Mówiła o rasayana (choć tematu nie rozwinęła) a jest to ciekawy proces odmładzania, który w ajurwedzie znany jest prawie od początku. Wskazywała na odpowiedni dobór literatury i źródeł, z których chcemy pozyskiwać wiedzę. Niestety - rosnąca popularność tego tematu sprawia, że pojawiają się publikacje nie mające nic wspólnego z prawdziwą nauką rodem z Indii.

Ważnym elementem szkolenia były praktyczne zajęcia z automasażu głowy i twarzy. Dzięki użyciu olejów - sezamowego i pomarańczowego uczestnicy mieli okazję poczuć na własnej skórze jak wygląda codzienna dbałość o siebie w ajurwedzie.

Widać wyraźnie, że mądrość ajurwedy jest ponadczasowa i uniwersalna. Zmiana dotycząca sposobu spędzania dnia może być wprowadzona od jutra a nie - jak w przypadku innych propozycji - rozłożona w czasie.

Prowadząca zapowiedziała, że w przyszłym roku planuje zorganizować w Warszawie szkolenie z zakresu ajurwedyjskich kosmetyków. Kto wie, czy i ten temat nie dojedzie do Wejherowa? Czego sobie i innym życzę.

Więcej informacji znajdziecie tutaj oraz tu.

Kuba Wojewódzki. Nieautoryzowana autobiografia

Kuba Wojewódzki. Nieautoryzowana autobiografia

Jeśli lubisz szybkie samochody, piękne kobiety i bezkompromisowość to książka "Kuba Wojewódzki. Nieautoryzowana autobiografia" jest zdecydowanie dla Ciebie.

Ta książka to show Kuby Wojewódzkiego. Człowieka, który jako jedyny był, jest i pewnie jeszcze trochę będzie najlepszym telewizyjnych showmanem w Polsce. Nawet Wojciech Jagielski to pikuś w porównaniu z tym byłym chłopakiem Anny Muchy.  Czy będzie ktoś lepszy niż Wojewódzki? Pewnie będzie ale dopiero - jak powiedział jeden z uczestników przez Wojewódzkiego prowadzonego turnieju - "po jego trupie".

Z książki dowiemy się, że kobiety mają do niego słabość już od podstawówki. Ilość nieprzespanych nocy i seksualnych uniesień Kuby Wojewódzkiego można liczyć w setkach tysięcy. Mick Jagger to mały dżodżo w porównaniu z naszą gwiazdą. Pojawiają się inicjały kobiet, których nie mogę zidentyfikować, sytuacje, których zazdrości Wojewódzkiemu pewnie nawet autorka "50 twarzy Greya". Okres? Co tam - jest seks! Miłosne uniesienia na Placu Trzech Krzyży? Wojewódzki melduje się do akcji!

Jest dużo Anny Muchy, nie ma (prawie) nic o Renulce. Kobiety, które zajmują większą ilość stron to gwiazdy MTV czy programów takich jak "Lalamido" oraz dzisiejsze gwiazdy naszych telewizji. Młode, bezpruderyjne i z wielką ochotą na Kubę Wojewódzkiego.

Autor na szczęście nie skupia się tylko na seksie. Jest masa informacji ze świata muzyki, mediów, filmu. Kuba Wojewódzki wspomina pierwsze kroki w show biznesie, "Idola", duet z Michałem Figurskim. Opowieści niesamowite i .., pokazujący nieznane dotąd fakty. Świetnie opisuje autor Anię Przybylską i łączącą ich prawdziwą przyjaźń. To samo dotyczy Agnieszki Chylińskiej, która jest bratnią duszą Wojewódzkiego.

Pisałem o bezkompromisowości w książce Kuby. Tak jest w przypadku oceny Michała Figurskiego, pani Sablewskiej czy paru innych osób.

Książka naszpikowana fragmentami rozmów, które Wojewódzki przeprowadził w swoim dziennikarskim życiu.

"Kuba Wojewódzki. Nieautoryzowana autobiografia" to zdecydowanie nienudna opowieść na nadchodzące święta. Polecam.

Wejdź do świata Castle Rock

"Uniesienie" Stephena Kinga, którego premiera miała miejsce w tym miesiącu sprawiło, że wielu zainteresowało się Castle Rock - miasteczkiem, które jest tłem wielu powieści autora "To". Co o nim wiemy?

Miasteczko znajduje się 45 kilometrów od Norway i 30 km od Bridgton. Jest stolicą hrabstwa Castle położonego w rejonie jezior, blisko miejsca, gdzie mieszka Stephen King. Niedaleko Castle Rock mamy więzienie Shawshank ("występujące w powieści "Skazani na Shawshank").

W Castle Rock dzieje się akcja:

1. "Martwa strefa" - opowieść o tym, że wiedza o przyszłości nie jest dobra
2. "Cujo" - story o bernardynie ze wścieklizną. Do dzisiaj wzbudza ambiwalentne uczucia w stosunku do braci mniejszych.
3. "Ciało" (opowiadanie ze zbioru Cztery pory roku)
4. "Ciężarówka wuja Otto" (opowiadanie ze zbioru Szkieletowa załoga)
5. "Mroczna połowa"
6. "Polaroidowy pies" (opowiadanie ze zbioru Czwarta po północy)
7 "Sklepik z marzeniami"
8. "To żyje w nas" (opowiadanie ze zbioru Marzenia i koszmary)
9. "Pudełko z guzikami Gwendy"
10. "Uniesienie"

Gitara Cujo czyli Stephen King tworzy instrumenta

Cujo Guitar by Stephen King

Cujo jest imieniem psa rasy bernardyn. Mieszka wraz z rodziną Cambers na farmie niedaleko Castle Rock. Jest spokojnym i przyjaźnie nastawionym zwierzęciem. 

Wszystko zmienia się, gdy podczas pogoni za królikiem zostaje ukąszony przez nietoperza zarażonego wirusem wścieklizny. Zachorował, zaczął pogrążać się w szaleństwie i stał się bezlitosną maszyną do zabijania.

Tyle jeśli chodzi o fabułę ciekawej książki, która początkowo miała być wydana jako dzieło Richarda Bachmana (pseudonim Stephena Kinga). Doczekaliśmy się filmu na podstawie "Cujo" oraz ... gitary.

To chyba jedyny przypadek w literaturze, gdzie inspiracja poszła w rejony dotychczas nieznane - produkcję instrumentów. Dokładnie 250 sztuk gitary "opartej" na "Cujo" wyprodukowała manufaktura Taylor z San Diego w Californii. Do produkcji każdej sztuki wykorzystano bardzo drogi czarny orzech rosnący w miejscu, gdzie ... kręcono ekranizację "Cujo".

Każda z kopii posiada autograf autora "Cujo". Pierwsza gitara trafiła w ręce Stephena Kinga. George Beahm - niezrównany znawca literatury Kinga wyceniał sztukę na około .... 3,498 dolarów.

Dużo? Jakby co do dzisiaj w internecie można znaleźć aukcje, na których ktoś próbuje sprzedać "cujo guitar". Zainteresowani?

10 rzeczy, których boi się nawet Stephen King

Stephen King. Zdjęcie ze strony oficjalnej pisarza

Stephen King wielokrotnie pytany był o to, czego boi się najbardziej. Oprócz nieuleczalnych chorób - w szczególności nowotworów wymieniał szczury, psy i nietoperze. W książce "The horror writer and ten bears" wyraził chyba najlepszą listę strachów, które przerażają ludzkość.

Jak rozmawiać z dziećmi o strachu? | Pernilla Stalfelt | Recenzja

Mała książka o strachach

Zainspirowana przez dzieci, przyjemnie makabryczna i śmieszna książka o lękach, strachach i obrzydliwościach, którymi dzieci lubią się straszyć. 

Po kupie czas na strach

Pernilla Stalfelt sięga po to, co dzieci interesuje najbardziej. Po temacie miłości, kupy, przemocy i śmierci autorka zajmuje się sferą grozy. Wampiry, strzygi, czarownice opisane przez Pernillę są przerażające ale nie tak bardzo jak ich "starsi" bracia.

Strachy pod łóżkiem

Nawet jak wyskoczą Tobie z szafy, zaczają się na Ciebie pod łóżkiem czy postoją za oknem są - po przeczytaniu "Małej książki o strachach" nie są tak groźni jak głoszą legendy. Nie wbiją się nam w szyję i nie wyssą całej krwi, nie odrąbią głowy. Po prostu są ze swoimi trupimi niedoskonałościami. Śmierdzą, rozkładają się i czasem nie wierzą w ludzi. Jak mówi jeden duch do drugiego: Ludzie? Cha! Cha! Cha! Nie istnieją.

Nie bagatelizuj strachów dzieci

Stalfelt dużo miejsca poświęca stosunkowi dorosłych do strachów dzieci. Wiele z nas jest bagatelizowanych, odsuwanych, niszczonych słowem - "bzdura", "niedorzeczność". A przecież to prosta droga do eliminowania dialogu z naszymi pociechami.

Dzieci też potrafią opowiadać historie

Autorka w ostatnim rozdziale postanowiła oddać głos najmłodszym. Oni odwdzięczyli się takimi historiami, że włos jeży się na głowie.  "Mała książka o strachach" to po prostu świetna sprawa.

Seks |WIesław Sokoluk | Recenzja

Seks. Wiesław Sokoluk

Książka „Seks. Dobrze jest, gdy się wie” jest barwną kompozycją rozmów z Wiesławem Sokolukiem, znakomitym polskim seksuologiem, utalentowanym gawędziarzem, który zwykł mówić o sobie „Wędrowny seksuolog”.

Rozmowy prowadzone przez Dorotę Krzemionkę i Piotra Żaka ukazują stan seksualnego życia Polaków XXI wieku. Wiesław Sokoluk barwnie mówi o tym, że górale uwielbiają z rana, kobiety seksem manipulują a z dziećmi nadal nikt nie umie o seksie rozmawiać. To tylko niektóre przykłady gawędziarskiego (i skutecznego) opowiadania Sokoluka o sferze alkowy.

Po co nam Wisłocka? Mamy Sokoluka!

Po co chodzimy ze sobą do łóżka? Czy seks wiąże trwale? Czy ona musi chcieć zawsze? Czy on musi zawsze? Okazuje się, że w XXI wieku poszliśmy w sferze seksu i zdrowia w zabobony i przesądy niż wiedzę sprawdzoną. Przykładem niech będzie TikTok i filmy, w których kobiety udają, że robią sobie dobrze ogórkiem albo zdejmują majtki bez zdejmowania spodenek.

Mity na temat seksu w Polsce

Dziewczyny twierdzą, że podmycie colą po stosunku zapobiega ciąży. Chłopcy są przekonani, że antykoncepcja to domena płci pięknej. Z tego błędu nie wyprowadzają młodzieży rodzice, którzy do dzisiaj są przekonani, że to ona zawsze jest winna. Nie dziwi więc ostatni wyrok pewnego sądu, który stwierdził, że to ofiara jest winna gwałtu, bo założyła ... stringi. Koniec świata dzieje się na naszych napalonych oczach. A my nadal chcemy seksu tylko nie mamy z kim.

Czy seks po 50 to jeszcze seks?

Z drugiej strony mamy wiele par, które chcą uprawiać seks po pięćdziesiątym, sześćdziesiątym czy nawet siedemdziesiątym rokiem życia. Polska perspektywa prezentowana przez Wiesława Sokoluka w tym temacie jest bardzo ciekawa, wymaga jednocześnie większej dyskusji wraz z wydłużeniem długości naszego życia. 

Seks w pigułce (i nie jest to viagra)

Wiesław Sokoluk tłumaczy, jak rozmawiać z dziećmi o sferze seksualności i dlaczego dzisiejsze nastolatki wolą czerpać wiedzę z internetu. Jest gro ciekawych opowieści o pornografii w sieci i jej wpływie na człowieka a także parę zabawnych opowieści, które pokazują, jacy naprawdę jesteśmy wy kobiety i my mężczyźni.

Świetne rozmowy, które nie tylko edukują ale również dają do myślenia.

Ostatni bastion Barta Davesa. Stephen King

Ostatni bastion Barta Davesa. Stephen King jako Richard Bachman

Stephen King nie tylko udowadnia, że wampir czy wilkołak są stworami prawdziwymi i w razie spotkania z nimi należy uciekać ile sił w nogach. Czasem nasza rzeczywistość jest straszniejsza niż jakikolwiek strach rodem z gotyckich powieści grozy. O tym jest właśnie "Ostatni bastion Barta Davesa".

Główny bohater - Barton George Daves jest właścicielem wielkiej pralni przemysłowej. Interes idzie świetnie do momentu, kiedy na raka umiera jego syn. Jak w dominie padają kolejne klocki. Teren, na którym stoi jego zakład ma zostać wywłaszczony bo przejdzie tamtędy autostrada.

Atmosfera w domu Barta pogarsza się, czego nie wytrzymuje jego żona. On sam nie chce opuścić domu. Czeka z całym arsenałem na nadjeżdżające buldożery. Finał powieści będzie krwawy czy obejdzie się bez ofiar?

Codziennie media atakują nas opowieściami o niesprawiedliwości kraju, w którym żyjemy. Ktoś ukradł miliony i żyje sobie spokojnie nie ponosząc za to kary. Staruszka jest wyrzucona na bruk bo nie stać jej na opłacenie mieszkania i jednoczesnego kupowania sobie leków. Dzieci zabierane są rodzicom, bo nie mają pieniędzy na ich utrzymanie.

Historii można mnożyć i wszystkie spotykają się w jednym punkcie - frustracji ofiar i ich desperacji. Człowiek postawiony pod ścianą za wszelką cenę będzie próbował się bronić. Dla niego instytucje, które atakują go będą wielkim problemem. Bart Daves jest praktycznie każdym z tych pokrzywdzonych przez system.

Cały czas aktualne jest pytanie o jakość działania tych państwowych instytucji? Czy coś zmieniło się od czasu napisania "Ostatniego bastionu"? Czy problem z urzędnikami, którzy chcą mieć coraz większy na nas wpływ się pogarsza? Diagnoza nie jest według mnie optymistyczna.

Bez efektów specjalnych, strzyg i upiorów Stephen King straszy nas bardziej niż kiedykolwiek. Nigdy bowiem nie wiadomo, kiedy znajdziemy się na miejscu Barta Davesa. Granica w Polsce jest rzeczywiście bardzo, bardzo cieńka.

Warto przeczytać.

Siedmiopiętrowa góra. Thomas Merton

Siedmiopiętrowa góra. Thomas Merton

Siedmiopiętrowa góra Thomasa Mertona jest jedną z najsłynniejszych książek, jakie kiedykolwiek napisano o poszukiwaniu wiary, nadziei i pokoju. Autor w znakomity sposób pokazuje "noc ciemną" i radość z odzyskanego pokoju.

Jeśli zastanawiasz się, jak żyć i odpowiedzi nie udzielił Tobie ani premier Donald Tusk, szef KNF, który chciał 40 mln złotych oraz Leszek Czarnecki chcący więcej i więcej warto sięgnąć po "Siedmiopiętrową górę".

Jest to niepowtarzalny dokument duchowy człowieka, który odszedł od świata dopiero wówczas, gdy całkowicie się w nim zanurzył. "Miałem - pisze Merton - postawić stopę na brzegu podnóża wąskiej, siedmiopiętrowej góry czyśćca, bardziej stromej i ciężkiej do pokonania, niż mogłem sobie wyobrazić, a nie zdawałem sobie wcale sprawy z trudu wspinania się, jaki stał przede mną".

Opowieść o pokusach tego świata, zanurzaniu się w nich i powolnym wypływaniu na prawdziwy ląd pokazuje, że nawet w XX czy XXI wieku możemy szukać nowych świętych. Podobnie do brata Alberta Chmielowskiego Merton wyrzeka się wszystkich doczesnych dóbr i staje przed bramą klasztoru z nadzieją, że ktoś przyjmie jego chętne serce i ducha do wspólnoty.

Dziw bierze, że we wspomnianym klasztorze energii bracia mają więcej niż ludzie "na wolności". Unikający częstych konwersacji czy rzadko odwiedzani przez rodziny wydają się być osobami szczęśliwszymi od nas. Czy znaleźli Absolut? Czy wiedzą, co w życiu jest najważniejsze?

Lenistwo i tchórzostwo to dwaj najwięksi nieprzyjaciele życia duchowego - mawiał Thomas Merton. Widać wyraźnie, że jego droga to nie zamykanie się w sobie - co dzisiaj czyni wielu z nas - i mantra narzekania do sufitu. Ilość lektur, spotkań z przyjaciółmi czy obcymi ludźmi dały mu możliwość poznania ścieżki, którą wytrwale kroczył.

Jeśli ktoś chce zobaczyć, jak wygląda taka droga poznawania swojego powołania, słuchania wewnętrznego głosu i odnajdywania siebie w świecie pełnym bezsensownych bodźców - "Siedmiopiętrowa góra" jest właśnie dla niego.

Polecam.

Rok wilkołaka. Stephen King

Rok wilkołaka. Stephen King

Tajemnicze są lasy Maine, w których rozgrywa się akcja "Roku wilkołaka". Opowieść Stephena Kinga wpisuje się w nurt powieści grozy, które uczyniły go sławnym.

Kiedy mieszkańcy odnajdują zwłoki noszące ślady wilczych kłów zostaje zorganizowana wielka obława. Nic z niej jednak dobrego nie wynika - przede wszystkim nie znaleziono sprawcy. Jest jednak jedna osoba - niepełnosprawny Marty wierzący, że sprawcą jest ... wilkołak. Nastolatek sam wybiera się na łowy i kiedy spotyka potwora rani go w oko.

Następnego dnia jedynym człowiekiem z opaską, której wcześniej nie miał jest pastor. 

Stephen King w "Roku wilkołaka" prezentuje nam opowieść trzymającą w napięciu od stycznia do grudnia. Piszę - od stycznia do grudnia bo powieść podzielona jest właśnie na miesiące. Każdy rozdział to kolejny miech.

Czytamy o Maine i mieszkańcach, którzy nie wiedzą, kto jest sprawcą zbrodni. Potem - dzięki odważnemu dziecku widzimy, jak zło zaczyna wychodzić z ukrycia by w końcu przegrać. To wszystko zaś odbywa się w przepięknej, amerykańskiej przyrodzie i porach roku, które oddziaływują zarówno na ludzi jak i ... wilkołaka. Chodzi mi tu przede wszystkim o pełnie księżyca ujawniające zło zasiane w pastorze.

Znów - podobnie choćby do bohaterów powieści "To" - to właśnie dziecko jest tym, który wygrywa walkę ze złem. Podejmuje przyłbicę, staje się odważne, rezolutne i wierzące w dobro podczas gdy inni wydają się cierpieć na amnezję i ślepotę.

Zło czai się wszędzie - zdaje się pisać King stąd pewnie wilkołakiem okazuje się poczciwy pastor. Choć powieść nie jest tak popularna jak "Carrie" czy "Miasteczko Salem" to warto sięgnąć po nią. Dobra zabawa murowana.

Co Ty mówisz? Magia słów czyli rozrywka dla dzieci

Co Ty mówisz? Magia słów czyli rozrywka dla dzieci

Z czym kojarzy się Tobie retoryka Drogi Czytelniku? Sztuka łagodnego i skutecznego posługiwania się językiem jest w XXI wieku narzędziem nie tyle przekonywania, co wciskania ludziom "jedynie słusznego poglądu na świat i okolice". 

Aneta Załazińska wespół z Michałem Rusinkiem w "Co Ty mówisz? Magia słów czyli rozrywka dla dzieci" uczą młodych czytelników jak zachować, pielęgnować i prezentować swoje sądy o różnych sprawach.

Bohaterka opowieści obojga autorów próbuje więc przekonać rodziców, aby pozwolili jej uczęszczać na kurs fotografii. Umiejętnie dobierając argumenty (i słowa) zbija kontrargumenty rodziców o słomianym zapale i zapatrzeniu w koleżankę Martę. Czy koniec końców zapisuje się na upragnione zajęcia?

Kiedy indziej tata naszej bohaterki ma wygłosić przemówienie na zebraniu klubu rowerowego. Tylko jak zacząć? I do kogo mówić? Znów okazuje się, że zawsze do publicznych wystąpień należy się przygotowywać. Żeby potem nie było, że czarne jest białe a białe czarne. Żeby pamiętać, że caryca z historii nazywała się Katarzyna i że mówi się "szedłem" a nie szłem.

Autorzy przypominają, że język mówiony to nie język pisany. Retoryka to także sztuka wyboru - nie zawsze da się przekonać do swojego zdania i nie zawsze trzeba kupować to, co pięknie w słowa ubierają inni.

Pozostałe elementy retoryki znajdziemy w książce "Co Ty mówisz? Magia słów czyli rozrywka dla dzieci". Prof. Kotarski (UG) gdyby ją czytał - rozpływałby się w pochwałach dotyczących tej lektury. Załazińska i Rusinek udowadniają, że ten, kto pięknie włada słowem wygrywa więcej niż Polak na saksach, platformie wiertniczej czy w londyńskim kasynie. Pieniądze to nie wszystko :)

Klasa autorów i wysoka jakość książki nie pozostawia wyboru. "Co Ty mówisz? Magia słów czyli rozrywka dla dzieci" to obowiązkowa lektura dla szkół, rodziców i dziadków. Okazuje się, że w słowie ukryte jest więcej skarbów niż mogło się nam wydawać.

Zapraszam do lektury.

 

Lśnienie. Stephen King. Recenzja

Lśnienie. Stephen King

Wielu słysząc "Lśnienie" widzi świetną adaptację filmową Kubricka. Stephen King nie lubi, kiedy książka jest traktowana mniej poważnie toteż nie jest fanem tego filmu. Niemniej jednak "Lśnienie" ta jest jedną z lepszych w całej galaktyce autora "Carrie".

Ćpun. William S. Burroughs

Ćpun. William S. Burroughs

"Ćpun" to pierwsza powieść Williama S. Burroughsa i jest w zasadzie najbardziej autobiograficznym z jego utworów. Opowieść o piekle uzależnienia i Ameryce, która nie jest pełna milionerów i ludzi sukcesu.

Autor – uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy słynny z niezwykłej struktury swoich utworów, mieszania wątków, wizji, rzeczywistości, poszczególnych myśli, z łamania klasycznej struktury narracji powieściowej, w wypadku „Ćpuna” nie eksperymentuje jeszcze tak bardzo. Nie eksperymentuje w ogóle tworząc zapis uzależnienia od opiatów.

Zaczyna od morfiny, którą zdobył przypadkowo. Potem jest marihuana, różnego rodzaju leki, opiaty i wszystko, co ma sprawić, że człowiek zanurza się w bezpiecznym kokonie, z którego nie chce wyjść. Snuje się ulicami amerykańskich i nie tylko miasteczek w poszukiwaniu swoich kompanów od strzałów, pigułek i proszków.

Zna wszystkich i wszyscy Williama znają. Wie, gdzie kupić opiaty, jak zachowywać się, gdy zostanie złapany przez policję i co mówić w więzieniu. Autor jest mistrzem wyłudzeń recept na morfinę i inne leki tak, by cały czas mieć dostęp do narkotyków.

Razem z bohaterem sięgamy po narkotyki, cierpimy w okresie odstawienia i głodu. Żal robi się kolejnych "przyjaciół", którzy odchodzą zniszczeni przez opiaty. Potem wchodzi alkohol i naprzemian z narkotykami czyni życie Williama drogą w dół. Drogą, którą wbrew pozorom kroczy wielu ówczesnych obywateli Stanów Zjednoczonych. Straszliwy "wielki marsz" ludzi z różnych warstw społecznych przeraża nawet w XXI wieku.


Jak pisze Bartek Chaciński: „Trudno napisać podręcznik szkolny odstraszający od narkotyków bardziej niż “Ćpun” – autobiografia Burroughsa z heroinowego okresu. “Opiaty nie są ‘dobrym kopem’” – czytamy w niej. – “W opiatach istotne dla narkomana jest to, że powodują uzależnienie. Nikt nie wie, czym są opiaty, póki nie zazna głodu”.

Autor "Ćpuna" - z czym nie można się zgodzić - twierdzi, że marihuana i kokaina są nieuzależniające. Dopiero opiaty tworzą w człowieku coś, co sprawia, że do końca życia nie da się pozbyć tego zabijającego uczucia głodu.

Mocna książka, która mimo upływu lat jest nadal aktualna.

Rage (Rage, 1977). Stephen King

Zakazany owoc smakuje najlepiej? "Rage" napisany przez Stephena Kinga w 1977 roku do dzisiaj wzbudza wiele sensacji i jest cały czas bardzo aktualny.

Charles Decker - główny bohater opowieści morduje dwoje nauczycieli i bierze swoich kolegów jako zakładników. Jego więźniowie, z początku przerażeni zaczynają w pełni podzielać poglądy swojego kolegi mordercy, który buntuje się przeciwko ówcześnie panującemu ustrojowi i prawu, którego według niego ogranicza jednostkę.

Od momentu znalezienia egzemplarza tej powieści u człowieka, który zabił trzy dziewczyny Stephen King zakazał wydania tej książki. "Rage" wszedł na listę publikacji zakazanych, o których King mówi: "gniew i gwałt przelane w tę opowieść mają jeden cel - ocalić mój zdrowy rozsądek i moje życie". Takie słowa i autocenzura sprawiły, że powstała legenda nie mająca dużo wspólnego z rzeczywistością.

Do dzisiaj w Stanach i nie tylko mamy przypadki masakr w szkołach. Wydarzenia straszne, bez wyjątku złe i niedopuszczalne nie wynikają z jakiegokolwiek pisarstwa - w tym tego od Stephena Kinga. To często połączenie głębokich problemów psychicznych, braku bliskości i akceptacji. Sami takie jednostki wychowujemy i sami potem zbieramy krwawe żniwo.

Stephen King w "Rage" pokazuje emocje, jakie kierują młodym mordercą. Wchodzi w umysł szaleńca i stara się wyjaśnić motywy leżące u podstaw takich wydarzeń.

W Polsce nie spotkałem się z wydaniem tej książki jednak w sieci bez trudu znajdziecie polskie tłumaczenie w PDF. Książka stanowi ciekawy przykład pisarskich poszukiwań Stephena Kinga, które na szczęście poszły w stronę grozy i horroru.

To, co nie pasowało do tej tematyki zostało wydane pod pseudonimem Richard Bachman. I niech tak zostanie.

Diler gwiazd. Piotr Krysiak

Diler gwiazd. Piotr Krysiak

Cezary P. swego czasu stał się bardzo znanym człowiekiem. Okazało się, że przez lata dostarczał kokainę "gwiazdom" polskiego show biznesu. Piotr Krysiak (autor "Dziewczyn z Dubaju") postanowił przyjrzeć się tej historii.

Głównym bohaterem książki oprócz słynnego dilera Cezarego P. zwanego w środowisku "Synusiem" jest Filip W. (występuje w książce pod pełnym nazwiskiem) - polityk PiS i ponoć kandydat na jakiegoś ministra. To od niego policja dowiedziała się o "dilerze gwiazd".

Piotr Krysiak opiera się na stenogramach z podsłuchów i przesłuchań osób, które lubiły gorszą (300 zł) i lepszą (500 zł) kokainę. Stronami czytelnik wytęża umysł aby dowiedzieć się o czym ci ludzie rozmawiają. Ci ludzie z pierwszych stron gazet, którzy chwalą się, że do wszystkiego doszli ciężką pracą i w ogóle tak uczciwie i po amerykańsku doszli do tego, co mają. 

Pojawiają się w książce Krysiaka osoby, które znamy z telewizji, radia, prasy. Ci, którzy otwarcie chwalą się, że rzucili picie i są czyści jak łza. Ci, którzy całe życie poświęcili dla tańca, a od Cezarego P. zamawiali kotlety i alkohol. No i przy okazji uczyli go także tańca towarzyskiego. No co - nie może diler tańczyć z gwiazdami? Są aktorzy, muzycy i osoby ze świata polityki. Nawet Żulczyk w "Ślepnąc od świateł" tego nie wymyślił.

W żadnym stenogramie nie pada słowo "kokaina". Wielu z przesłuchiwanych ludzi nie pamiętało, skąd mają numer do Cezarego P. i dlaczego w trakcie rozmów kazali mu coś wkładać do dziecięcego wózka czy opakowania po Apapie. Biznesmeni, prawnicy, lekarze i psycholodzy dzwonili do bezrobotnego gościa jeżdżącego Mercedesem ML ale po latach nie wiedzieli po co. Pomroczność jasna to przy tym pikuś.

Można - za autorem - gdybać kto jeszcze z wielkiego świata kupował narkotyki od Cezarego P. Wielu przecież robiło to z pomocą swoich pracowników, pośredników wiedząc, czym to pachnie. Pojawia się również pytanie, czy zatrzymanie Cezarego P. uzdrowiło nasze środowisko "elit", które zarzuciły branie? A może "Synuś" to płotka, za którą kryją się naprawdę grube ryby?

Jedynie Filip W. pokazał, że ma jaja przyznając się do uzależnienia i walcząc o siebie. Dla niego kokaina to kokaina a nie szampan czy schabowy z kapustą. "Diler gwiazd" to książka bez fajerwerków i w porównaniu z "Dziewczynami z Dubaju" nudna. 

Dobrze jednak, że pokazuje ten inny świat naszych idoli, polityków i biznesmenów. Dzięki "Dilerowi gwiazd" budzimy się w naszej szarej rzeczywistości małych mieszkań na kredyt i możemy rzeczy nazywać po imieniu. Inni muszą nadal udawać, że nic nie brali.

Nie to za mało. Naomi Klein

Nie to za mało. Naomi Klein

Szok - to dla Naomi Klein pierwsze słowo, jakie wypowiedziała, gdy wybory wygrał Donald Trump. Dlaczego stało się właśnie tak? Czemu w obecnym świecie prawica zaczyna zdobywać władzę na niszczących ideach i pomysłach? Odpowiada autorka "No logo" w swojej najnowszej książce "Nie to za mało".

Z polskiej perspektywy i opowieści m.in. Wojciecha Cejrowskiego Donald Trump - miliarder - prezydent ratuje Stany Zjednoczone przed tym, co miało je czekać w rękach krwiożerczych demokratów. Donald obiecał wszak oddać władzę z powrotem w ręce białych mężczyzn (nie kobiet), prawdziwych mieszkańców Ameryki. "Make America great again!" - to kolejne ważne hasło jego kampanii.

Jak wygląda więc sytuacja po paru latach jego rządów? 

Okazuje się, że Trump nigdy nie chciał pomagać robotnikom i najuboższym, co zakładał jego program walki z ukrytym wrogiem i amerykańską stajnią Augiasza. Wyższe podatki i chęci zabrania przywilejów najuboższym to ważny przykład antyludzkiej polityki Donalda Trumpa.

Prezydent Stanów Zjednoczonych pokazuje, że potrafi dziennie kłamać na samym Twitterze kilkanaście razy i rzucać hasła o "fake newsach" kiedy ktoś wytknie mu błędy. Na ostatniej konferencji prasowej pytany o fakty (a nie pompowane idee i pustosłowie) kazał odebrać mikrofon dziennikarzowi mówiąc swoje kolejne słynne "shame of you". Zresztą widać wyraźnie, że najchętniej na konferencjach rozmawiałby z mediami, które są mu przychylne.

Prezydent Stanów Zjednoczonych zatrudnił na najważniejszych stanowiskach państwowych filantropów, którzy jako najważniejsze dobro traktują swoje własne majątki. Legenda o tym, że kilkanaście osób na świecie ma pieniędzy więcej niż reszta planety jest według Naomi Klein oczywista. Ci ludzie rządzą obecnie wespół z Donaldem Trumpem - człowiekiem - marką.

Rządzą tak, by ich zyski rosły w tempie szybszym niż globalne ocieplenie. Naomi Klein mistrzowsko prezentuje wszelakie zabiegi, akcje i wydarzenia, które mają ludziom mieszać w głowie. Globalne ocieplenie? Bzdura! Rurociągi ropy w rezerwatach i pod źródłami wody pitnej? Nic nie niszczą! Nieograniczanie produkcji CO2? Potrzebne dla naszej gospodarki!

Trump w kampanii chciał zrobić Amerykę wielką, jednak wielkie robi się jego ego i zasoby finansowe. Słynny mur pomiędzy USA a Meksykiem to pikuś w porównaniu z tym, że Trump chce, by do każdego imigranta próbującego przekroczyć granicę strzelać. Na takiej bazie w tym "oświeconym" kraju (i na całym świecie) rośnie nietolerancja, nienawiść do innego koloru skóry i wiary.

Naomi Klein pisze o tej władzy destrukcyjnej starając się znaleźć receptę. Pisze o ludziach, którzy umieli powiedzieć "nie" w ważnych sprawach i na tej podstawie ma nadzieję na pokojową rewolucję w świecie.

Ciekawa książka dla tych, którzy chcą zobaczyć USA oczyma ludzi bezpośrednio dotkniętych hasłem  o wielkiej Ameryce.

Albo będziesz świętym albo będziesz nikim. Ksiądz Piotr Pawlukiewicz

Wstań. Ksiądz Piotr Pawlukiewicz

Jak rozumiesz bycie świętym? Czy to jest trendy a może przeciwnie - passe? Jak naśladować Chrystusa w XXI wieku? Na te pytania nie odpowiada ksiądz Piotr Pawlukiewicz. On pokazuje jak żyć na 100 procent.

Ksiądz w swojej książce nie zostawia na nas (i na sobie) suchej nitki. Wielu ludzi nie rozumie Boga. Twierdzi, że jeśli zmówi 3 razy Zdrowaś Mario o dobrą pogodę to jutro będzie plus 24 i pełne słońce do opalania. Ludzie twierdzą, iż myślą skierowaną do Najwyższego można rzucać klątwy, zaklęcia i sprawiać, by "somsiad" miał gorzej niż "jo mom". Tak to nie działa.

W profesorski sposób ksiądz Piotr Pawlukiewicz opowiada o Bogu, który nas kocha. Im więcej o tej miłości pisze tym bardziej jest czytelnik bezbronny. Przychodząc na świat nic nie przynosimy, odchodząc również a przecież całe życie schodzi nam o kłótnie o wyższe wynagrodzenie, większy spadek czy 6 w totka. Czy to ma sens?

Ksiądz Piotr Pawlukiewicz przywołuje opowieści z życia wzięte. O tym, że Jezus działa podobnie do dowódcy, który obiecał szeregowemu przed bitwą, że ten przeżyje. Ciężko ranny miał nie być operowany przez lekarzy jednak wspomniany kapitan zagroził personelowi pistoletem i sprawił, że chłopak przeżył. O tym, że Bóg przychodzi czasem 15 minut później niż byśmy chcieli. Wszystko się zawaliło - choroby, niepowodzenia w pracy, smutki i noc ciemna a tu nagle pojawia się On. Po ludzku myślimy - dlaczego teraz? A On wie pewnie lepiej niż my.

Książka "Wstań. Albo będziesz świętym albo będziesz nikim" pokazuje niesamowite zdolności kaznodziejskie księdza Pawlukiewicza. Słuchać można go godzinami choć i większa jest szansa czegoś się nauczyć.

Wbrew obecnej modzie i ruchowi przeciwnemu Kościołowi Katolickiemu ksiądz Pawlukiewicz pisze  z sensem odnośnie kryzysów, powstawania z upadków i słabości. Nawet bez tej świętości można być spoko człowiekiem.

Wystarczy tylko chcieć! Odważ się być sobą i przeczytaj "Wstań Albo będziesz świętym albo będziesz nikim".

Carrie Stephen King

Carrie. Stephen King

Do czego prowadzi religijny fanatyzm? Czy telekineza naprawdę istnieje? To tylko niektóre z pytań stawianych przez Stephena Kinga w "Carrie" - pierwszej doskonałej książce mistrz grozy.

Główną bohaterką opowieści jest Carrie White - dziewczyna wychowywana w purytańskiej rodzinie, w której religia jest na miejscu pierwszym - reszta jest mało ważna. Jej brak orientacji w sprawach okresu sprawia, że gdy ten pierwszy raz zdarza jej się pod szkolnym prysznicem wydaje jej się, że to właśnie śmierć.

Koleżanki drwią z niej od tej chwili jeszcze mocniej. Punktem kulminacyjnym jest bal maturalny, na którym Carrie zostaje oblana zwierzęcą krwią i ośmieszona przed całą szkołą. Wpada w furię, która sprawia, że od tego momentu imię Carrie oznaczać będzie całkowite zniszczenie. Fałszywych koleżanek, kolegów, szkoły oraz mieszkańców miasteczka, którzy zawsze uważali ją za inną.

Na podstawie tej książki Stephena Kinga powstały ekranizacje, sztuki teatralne a sama powieść stanowi do dziś natchnienie dla twórców powieści grozy. Carrie White jest ukrytą bombą zegarową, która może żyć wszędzie. Człowiek pełen frustracji, wychowany w określonej religii bez żadnych odskoczni musi w pewnym momencie wybuchnąć. Carrie zrobiła to z przytupem.

Stephen King  już od początku pragnął nakreślać problemy, jakie niesie współczesny świat. W otoczce grozy i horroru pokazuje mechanizmy poniżenia, mobbingu i wykorzystywania, które chrakterystyczne były i są dla szkół. Jedni twierdzą, że tak być musi. Inni - ci myślący od razu twierdzą, że powinno być normalnie. Przede wszystkim jednak warto rozmawiać, by nie produkować osób chcących zemsty nawet bez zdolności telekinetycznych.

Wspomniałem o ekranizacjach. Zdecydowanie najlepszą jest ta Braiana De Palmy. Sissi Spacek w roli Carrie pokazuje tą osobę, którą wyobrażamy sobie czytając "Carrie".

To moja pierwsza przeczytana książka Stephena Kinga. I choć od tego czasu pochłonąłem już wszystko, co napisał, powiedział i czego nie zdradził to "Carrie" stanowi początek drogi w poznawaniu pisarza rodem z Maine.

Dziewczynka z parku. Barbara Kosmowska

Dziewczynka z parku. Barbara Kosmowska

Jak rozmawiać z dziećmi o śmierci? Jak my sami ją rozumiemy? Czy potrafimy sobie radzić ze śmiercią i uczyć tego nasze pociechy? "Dziewczynka z parku" Barbary Kosmowskiej prezentuje ten problem w prosty i ciekawy sposób.

Główna bohaterka opowieści - Andzia jest bardzo smutna. Choć od śmierci jej taty minęło już pół roku smutek i rozpacz nie opuszczają jej i jej mamy. Sportowy samochód, którym jeździł tata wystawiono na sprzedaż. Mama ma często zapłakane oczy i nie ma już pasjonujących rozmów, gry w chińczyka oraz pysznego sernika z brzoskwiniami - lekarstwa na wszystkie smutki.

Andzia żyje jednak tajemnicą, którą powierzył jej tata. Czy to możliwe, że on nadal nad nią czuwa? I czy tą tajemnicę zdradzi Jeremiaszowi, który staje się jej najlepszym kolegą?

"Dziewczynka z parku" to opowieść o wspomnieniach, które bolą, ale też są tym, co posiadamy najcenniejszego. Są relacje, miłość i emocje, których nie można się wstydzić. Jest możliwość rozmowy, z której wiele osób rezygnuje na rzecz wygodnego milczenia i oddalania się od siebie. Zamiast próbować działać - opadają w nicość.


Barbara Kosmowska mówi o śmierci i stracie w sposób prosty, a jednocześnie pełen szacunku dla swoich bohaterów i czytelników. Pokazuje również sposoby, dzięki którym łatwiej przeżyć jest stratę i podnieść się po niej silniejszym.

Wątek ciężkiej choroby, na którą choruje Jeremiasz jest ważnym elementem "Dziewczynki z parku". Cukrzyca - bo o tej chorobie mowa spotyka się w z nienawiścią i traktowaniem Jeremiasza jak trędowatego. Wbrew pozorom takie rzeczy dzieją się w Polsce XXI wieku i sam byłem świadkiem rozmowy matek, które zastanawiały się, czy cukrzyca roznosi się przez powietrze wydychane przez chorego (sic!). Dopiero spotkanie z matką chorej dziewczynki uświadomiło wielu prawdę o tym schorzeniu.  Brak szczepionek na odrę, ruch antyszczepionkowy czy Jerzy Zięba to przy tym pikuś.

Świetna książka - nie tylko dla dzieci.

Dziwna pogoda. Joe Hill

Joe Hill. "Dziwna pogoda"

Joe Hill - jeden z dwóch synów Stephena Kinga  stawiany jest na równi z takimi pisarzami, jak Peter Straub, Neil Gaiman czy Jonathan Lethem. 

Jego fenomenalne "Rogi", których ekranizacja nie powalała, opowiadania oraz "Nosferatu" należą do klasyki gatunku współczesnego horroru. W „Dziwnej pogodzie”, frapującej kronice niekończącej się wojny między dobrem i złem, sprawnie obnaża mrok kryjący się pod powierzchnią codziennego życia.

Swoim mistrzowskim piórem Joe Hill przesuwa granice gatunku na nowe terytoria. Joe Hill szuka (i znajduje!) miejsca, których wszyscy się boimy. Miejsca, których może nigdy nie chcieliśmy zobaczyć.

Zabierając czytelników w nieznane, Joe Hill, literacki alchemik, skupia się w swoich czterech minipowieściach na najważniejszych elementach ludzkiej egzystencji: pamięci i niepamięci, wyobrażeniach i fantazjach, bestialstwie i bezradności, lęku i brawurze, deszczu i wietrze, śmierci i życiu, marzeniach… i koszmarach.

Bohaterowie Joe Hilla nie znają naszego wezwania "Od powietrza, głodu, ognia i wojny - wybaw nas Panie!" więc w iście amerykański sposób radzą sobie z kataklizmami, które zaatakowały ich Stany Zjednoczone. Poranieni przez szpikulce spadające z nieba, zostawieni na tajemniczej chmurze, która przypomina UFO chcą za wszelką cenę przeżyć. Czy jednak się im to uda?

Każda z opowieści jest dopracowana i zaskakująca. Joe Hill uważnie czytał i słuchał taty. Choć mniej płodny - autor "Dziwnej pogody" jest godnym następcą ojca. Brawo!