Dziecko w literaturze

Które literackie dziecko ma najwięcej fanów? Który pisarz oddał istotę dzieciństwa najlepiej? Freud podkreślał niezwykłą wagę tego okresu w całym życiu. Z niego bowiem mają pochodzić wszystkie kłopoty wieku dorosłego.

Mojżesz – dziecko szczęścia ponieważ udało mu się uniknąć zagłady przyszykowanej przez faraona. Trzcinowy koszyk widniejący na rysunkach zapada w pamięć i daje nadzieję, że jednak Ktoś czuwa nad nami.

Jezus – nie miał tyle szczęścia, co Mojżesz. O jego dzieciństwie wiemy niewiele, choć to, co głoszą apokryfy może się podobać. Z pewnością założyć możemy, iż pomagał Józefowi w robocie ciesielskiej. Po ośmiu dniach od urodzenia został obrzezany i ofiarowany w Świątyni. Gdy miał lat 12 pozostał w świątyni w Jerozolimie, by tam po raz pierwszy głosić prawdę o Królestwie Bożym.

Herakles – dziecko Zeusa, które było silne. Niezwykle silne.

Św. Aleksy – bogate dziecko bogatych rodziców, które mogło do końca życia nic nie robić. Jednak naznaczony przez Boga zdecydował się na żywot ascety. Wskazywały na to już zachowania wieku dziecięcego.

Urszulka – bohaterka „Trenów” Kochanowskiego jest jednym z najbardziej uśmiechniętych dzieci literatury, o czym w swojej twórczości zapewniał ojciec. Słynny „ucieszny śmiech” ponoć do dzisiaj słychać w Czarnolesie.

Józio – jeden z duchów „Dziadów cz. II” Mickiewicza, który na ziemi nie zaznał niczego złego. Tylko samo dobro – a jak pisze wieszcz to też nie za dobrze. „kto nie doznał goryczy ni razu ten nie dozna słodyczy w niebie”

Rózia – patrz Józio.

Orcio – pozostając w klimacie romantycznym nie sposób nie wzpomnieć o Orciu. Syn hrabiego, który szukał uczuć gdzie indziej za późno zorientował się w radości posiadania potomka – poety.

Katarynka – Prus – opowieść o niewidomej dziewczynce, której sensem życia jest wizyta kataryniarza i muzyka. Jej historia wzrusza pana Tomasza, który postanawia działać i pomagać.

Janko Muzykant – sienkiewiczowskie dziecko, które nie zważając na biedę chciało tylko jednego – skrzypiec. Według matki skrzypki na zawsze miał dostać od Boga.

Jakub – bohater „Mendla Gdańskiego” pokazuje wielką siłę ducha oraz fakt, iż nawet największe prześladowania nie mogą w silnym charakterze złamać ducha.

Alicja – główna bohaterka „Alicji z Krainy Czarów” tylko pozornie jest osobą, która nie może pojąć sensu świata równoległego. Badacze zwracają uwagę na fakt, iż jej zachowanie jest przykładem wielkiego wyczucia oraz umiejętności wykrywania nielogiczności w świecie rządzonym przez dorosłych.

Józio – ten od Gombrowicza. I wszystko jasne.

Mały Książę – któż nie chciałby być taki jak on.